മഴ കാണുമ്പോഴെല്ലാം ഇറങ്ങി നടക്കാന് തൊന്നും.
പവിയുടെ വല്യ ഒരാഗ്രഹമായിരുന്നു എന്റെ കൂടെ മഴയത്തു നടക്കണമെന്ന്... ഒരുപാടു കഥകള് പറഞ്ഞുതരണമെന്ന്....
അന്ന് ആശുപത്രി വരാന്തയില് ,മഞ്ഞനിറം മൂടിയ മിഴികളിലൂടെ അവസാനമായി എന്നെ നോക്കിയപ്പോള് ആ മിഴികളില് കണ്ടതും മഴയാണ്....ജീവിക്കാന് കൊതിയുള്ള ഒരു പച്ച മനുഷ്യന്റെ പ്രതീക്ഷയുടെ മഴ....
കുമ്പസാരങ്ങളുടെ മഴ....
അല്ലെങ്കിലും ദൈവം വല്യ തമാശക്കാരനാ...
ജീവിക്കാന് കൊതിക്കുന്നോര്ക്കെല്ലാം മരണം സമ്മാനമായി നല്കും...മരിക്കാന് ആഗ്രഹിക്കുന്നോര്ക്കു ജീവിതവും...
മരണത്തെ സ്വകാര്യമായി പ്രണയിച്ചു നടന്നിരുന്ന നാളുകളിലാണു ജീവിതത്തെ ആര്ത്തിയോടെ നോക്കുന്നവര്ക്കിടയിലേക്കെന്നെ മൂര്ത്തി സാര് അയച്ചത്...
മനുഷ്യായുസ്സിലെ ഏറ്റവും വലിയ മാരകരോഗത്തിന്റെ കൈപ്പിടിയില് കിടന്ന് പിടഞ്ഞും തകര്ന്നും ജീവിക്കുന്ന ഒരുകൂട്ടം ജഡങ്ങള്...
സ്വപ്നങ്ങളുടെ കാവല്ക്കാരിയെ ഈ ദുരിതങ്ങള്ക്കിടയിലേയ്ക്കയച്ച ഭൂതകാലത്തെ ശപിച്ചുകൊണ്ട്, വരിവരിയായി കിടക്കുന്ന കട്ടിലുകള്ക്കരികിലൂടെ, ഏങ്ങിനെയെങ്കിലും അപ്പുറത്തേക്കെത്തിയാല് മതി എന്ന തോന്നലോടെ വേഗത്തില് നടക്കുമ്പോള് തോന്നി...ആരോ വിളിച്ചോ?
പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കി...ചാരനിറമുള്ള കമ്പിളിപുതപ്പിനുള്ളില് നിന്നും നോവിന്റെ ഒരശരീരി.
"കുറച്ചു വെള്ളം തര്യൊ..? തൊണ്ട വരളുന്നു.."
ആണൊ പെണ്ണൊ എന്നു മനസ്സിലാവാത്ത ,എല്ലുന്തിയ ശരീരം ചെറുതായി പിടിച്ചുയര്ത്തി വെള്ളകുപ്പി ചുണ്ടോടടുപ്പിക്കുമ്പോള് ഒരു ഞെട്ടലോടെ തന്നെ തരിച്ചറിഞ്ഞു...!
അതൊരു പുരുഷന്റെ ശരീരമാണ്..!
ആ രണ്ടിറക്കു വെള്ളത്തിലൂടെ ഒരു ജന്മത്തിന്റെ മുഴുവന് ശാപവും ഉള്ളിലേക്കിറക്കി പൂച്ചകണ്ണുകളിലൂടെ പവി നോക്കിയപ്പോള്
പേടിയില്ലാതെ ഒരു പുരുഷനെ നോക്കാന് കഴിഞ്ഞ പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്ത ആഹ്ലാദത്തിലായിരുന്നു ഞാന്...
പിന്നീടങ്ങോട്ട് എല്ലാം ഒരല്പ്പം ആശ്ചര്യം കലര്ത്തിതന്നെയാണ് പവി എന്ന ചിത്രം വരച്ചെടുക്കാനായത്..
പനി ബാധിച്ചു തളര്ന്നു പോയ കൈ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി മേശപ്പുറത്തിരുന്ന ഫോട്ടോയിലെ സുമുഖനായ ചെറുപ്പക്കാരനെ പരിചയപ്പെടുത്തി തരുമ്പോള് പവിക്കെന്താവേശമായിരുന്നു...!
മഹാനഗരത്തിലെ സായഹ്നങ്ങളെക്കുറിച്ചും ജീവനുള്ള വില്പ്പന ചരക്കുകളെ ക്കുറിച്ചുമൊക്കെ വര്ണ്ണിക്കുമ്പോള് ഒരു ഇരുപത്തെട്ടുകാരന്റെ ജീവിതത്തിലുണ്ടായിരുന്ന നിറങ്ങളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു...
തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങള് കുത്തിനിറച്ച ത്രിസന്ധ്യകളുടെ ആക്കെത്തുകയായി കിട്ടിയ അസുഖത്തെ കുറിച്ച് പറയുമ്പോഴും ഒരു ചെറു ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു ചുണ്ടില്...
ആ ഫോട്ടൊയില് ക്ഷീണിച്ചൊട്ടിയ മുഖം ചേര്ത്ത്, "നോക്കമ്മൂ, ഞാന് സുന്ദരനല്ലെ ഇപ്പൊഴും..!" എന്നു പറഞ്ഞ പവിയുടെ മുന്നില് പൊട്ടികരഞ്ഞതെന്തിനാണെന്നെനിക്കിന്നും അറിയില്ല....
പൊതിച്ചോറുരുട്ടി വായില് വച്ചു കൊടുക്കുമ്പോള് .....അവനെന്റെ മടിയില് തലചായ്ച്ചുറങ്ങട്ടെ എന്നു ചോദിച്ചപ്പോള് അമ്മയെന്ന വികാരത്തിന്റെ നിര്വ്രിതി ഉള്ളിലുറവ കൂടുന്നതറിഞ്ഞു.
മടിയില് കിടന്നു വിമ്മികരഞ്ഞപ്പോള് അമ്മയുടെ ഉള്ളിലെ കയ്പ്പുനീരും അറിഞ്ഞു."
എനിക്കു മരിക്കാന് വയ്യ അമ്മു....നിന്റെ ദൈവങ്ങളോടൊന്നു പറയ്യൊ എനിക്കു കുറച്ചു കാലം കൂടി തരാന്...? ജീവിക്കാന് വല്ലാത്തൊരു കൊതിതോന്നുന്നു....പ്രാര്ഥിക്ക്യൊ ഞാന് ജീവിക്കാന്..?"
കരച്ചിലിനിടയില് എപ്പൊഴോ പറഞ്ഞ രണ്ടു വരികള്..........അവിടെ വരണ്ട തൊണ്ടയോടെ,മനുഷ്യനെന്ന ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും നിസ്സഹായജീവിയെ കണ്ടു.
നാളെ വരാമെന്നു പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള് ,പിറ്റേന്നു ആശുപത്രി വരാന്തയില് പവിയുടെ നെറ്റിയില് നിന്നും മരണത്തിന്റെ തണുപ്പരിച്ചുകേറിയപ്പോള് എന്നിലെ മരണമെന്ന കാമുകന് ഓടിയകലുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു.
പകരം തളര്ന്നൊരു ശബ്ദം മാത്രം...."ജീവിക്കാന് വല്ലാത്തൊരു കൊതിതോന്നുന്നു....പ്രാര്ഥിക്ക്യൊ ഞാന് ജീവിക്കാന്..?"
**** **** *****
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
oru cheriya neettal ullil pidayunnu.. naannaayittundu molussee... very good..
ReplyDelete-mamus.
oru cheriya neettal ullil pidayunnu.. naannaayittundu molussee... very good..
ReplyDelete-mamus.
maranathe verukunnavarkum marichavare snehikunnavarkum ormayude mancherathil oru thirinalam koodi...punarjaniyakatte maranathe pranayikunna jeevithangalkum.........oppam jeevitham thanna daivathinu nandiyude thirinalavum
ReplyDeletenjan ithu vayikkan irunna samayam....ente manasu....athile chinthakal....jeevithathodu thanne virakthi thonniya sayahnam....marana chinthakal enne alatti kondirunna kure manikkuraukal...njan paranju bhalippikkan pattatha orau avasdayil aayirunnu....
ReplyDeletethante manasil ninnum vanna kure vakkukalude sekharam....ennil vallatha oru vedana undakkunnu...manasinte agaadhangalil entho onnu vingitte irikkunnu...
athe...njan ente manasu thettayirunnuvennu manasilakkunnu...
orupadu nandi divya....
Ini prarthanakalkkum kakkanakillallo...!
ReplyDeleteManoharam, Ashamsakal...!!!
ജീവിതമെന്നത് നാം ആഗ്രഹിക്കുന്നതിനും ഒരുപാടകലെ, അതിനും അപ്പുറം എന്തൊക്കെയോ ആണ്. മനുഷ്യന്റ്റെ ജീവിതം പോലെയാണ് മനസ്സും. ആര്ക്കുമറിയില്ല അടുത്ത നിമിഷം എന്താകുമെന്ന്... എങ്കിലും നാം ജീവിക്കുന്നു.
ReplyDeleteദൈവം എന്ന വിശ്വാസം, അത് മനുഷ്യന് താങ്ങും തണലുമാകുന്നു.
എഴുത്തില് ഒരു പ്രത്യേക ശൈലി കടന്നു വരാതെ നോക്കണം. ആരുടേയും ശൈലിയെ പിന്തുടരുകയും അരുത്. സ്വന്തം ശൈലി കാത്തു സൂക്ഷിക്കൂ...
സ്നേഹത്തോടെ,
ഹരി വില്ലൂര്.
manoharam...kannukale erananiyicha mattoru kunju katha....oru paadu sandeshangal therunna oru nalla katha...well done dear
ReplyDeleteമരണം ആണല്ലൊ എപ്പൊഴും വിഷയം...
ReplyDeleteഎപ്പോഴും ആരെയൊക്കെയോ നഷ്ട്മാകുന്നു...
ഇന്നു ഞാൻ നാളെ നീ...
best wishes
ReplyDeletegreetings from thrissivaperoor
dear.....,
ReplyDeletejorge joseph k yude oru cherukathayundu..'maranayogyan..'athu vaayikkumbol anubhavikkunna oru veerppumuttal...ippol thonnunnu.....orupakshe maranathe bhayakkunnathu kondaakaam....pakshe ethra ezhuthiyaalum maranathinte kaalpanikatha athu akannu nilkkumbozhe kaanoo....
kollam. nannayirikkunnu. vedana mathram ano manassil? kurachu santhoshakaramaya chintakalkku samayam kandethu..
ReplyDeleteആശംസകള്
ReplyDeleteplease visit
trichurblogclub.blogspot.com
i need to add u in orkut
kindly add me